Το δικαίωμα στο λάθος
Η Καμίλα Βαλίεβα είναι μία δεκαπεντάχρονη αθλήτρια, η οποία πρόσφατα συμμετείχε στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Καλλιτεχνικού Πατινάζ. Μόλις έφτασε η σειρά της να διαγωνιστεί, οι προσδοκίες ήταν υψηλές γι’ αυτή τη νεαρή αθλήτρια και όλοι περίμεναν ότι για ακόμη μία φορά θα διαπρέψει. Ξεκινάει λοιπόν το κομμάτι και πράγματι η Καμίλα ήταν όντως καταπληκτική. Μέχρι που στο 0.51 λεπτό, πραγματοποιώντας ένα άλμα, γλιστράει και πέφτει! Αυτό το λάθος ίσως της στοίχιζε την πρώτη θέση. Όμως, το κορίτσι δεν επέτρεψε σε ένα λάθος να της στερήσει το όνειρο. Σηκώνεται αμέσως και για τα επόμενα 4 λεπτά συνεχίζει να χαρίζει ένα μοναδικό θέαμα σε ολόκληρο τον κόσμο. Τελικά οι κριτές συγχώρεσαν το λάθος της και η Καμίλα κατέκτησε την πρώτη θέση στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Καλλιτεχνικού Πατινάζ και να δώσει σε όλους εμάς ένα σπουδαίο μάθημα.
Αυτό το κορίτσι κατάφερε μέσα σε λίγα μόλις λεπτά να
αναγνωρίσει το λάθος της, να συγχωρέσει τον εαυτό της γι’ αυτό και να του δώσει
την ευκαιρία να συνεχίσει τα αγωνίζεται προκειμένου να διεκδικήσει το όνειρό
της. Αυτό το παράδειγμα αποτελεί μία περίτρανη απόδειξη ότι, μόλις το λάθος
πλαισιωθεί από μεταμέλεια και συγχώρεση, μπορεί να μεταμορφωθεί σε μία υπέροχη δεύτερη
ευκαιρία.
Όμως, συχνά ξεχνάμε ότι όλοι μας έχουμε δικαίωμα στο λάθος. Πιθανότατα να το λησμονούμε διότι σε μία εποχή όπου το αψεγάδιαστο και το απόλυτο αποτελούν πρότυπα, είναι ανυπόφορο να κοιτάξουμε κατάματα τα λάθη μας και να αποδεχθούμε τη φθαρτότητά μας. Ωστόσο, εάν μείνουμε εγκλωβισμένοι σε αυτό, θα αφαιρέσουμε από τον εαυτό μας την ευκαιρία να ανακαλύψει τη δύναμη που κρύβει μέσα του το λάθος. Προκειμένου να συνειδητοποιήσουμε την ευεργετική δύναμη του λάθους, θα χρειαστεί να ξεκινήσουμε από το πιο δύσκολο βήμα. Αυτό δεν είναι άλλο παρά η αναγνώριση του λάθους μας. Για να το καταφέρουμε αυτό, χρειαζόμαστε δύναμη ψυχής, θάρρος και αγάπη. Αγκαλιάζοντας τα λάθη μας, προσφέρουμε τη δυνατότητα στον εαυτό μας να βρούμε ένα νόημα σε αυτά και να τα μετατρέψουμε σε μαθήματα ζωής.
Προκειμένου να διεκδικήσουμε το
δικαιώματος του λάθους, είναι αναγκαίο να κάνουμε ένα δεύτερο βήμα, το οποίο
αναπόφευκτα μας οδηγεί στο να ζητήσουμε συγγνώμη. Μέσα σε αυτή τη λέξη κρύβεται όλη η δύναμη της ψυχής και
το θάρρος του λόγου μας. Κρύβεται η αποδοχή των λαθών μας. Κρύβεται η αγάπη
προς τον άνθρωπο. Πολλές φορές θα χρειαστεί να σταθούμε γενναία μπροστά σε
κάποιον και να του ζητήσουμε συγνώμη. Όμως, δεν θα είναι λίγες και οι στιγμές
που η συγγνώμη θα πρέπει να απευθύνεται στον ίδιο μας τον εαυτό. Σε εμάς τους
ίδιους, που τα δικά μας λάθη μας οδήγησαν σε αδιέξοδα, σε πόνο και σε δάκρυα.
Ας θυμηθούμε την Καμίλα, που με αυτοφροντίδα και αγάπη προς εαυτόν, κατάφερε να
σηκωθεί και να κυνηγήσει το όνειρό της.
Βέβαια, για να κατοχυρώσουμε το
δικαίωμα του λάθους, θα πρέπει να προχωρήσουμε και στο τελευταίο βήμα, το οποίο
αφορά στη συγχώρεση. Εδώ τα πράγματα γίνονται λίγο πιο περίπλοκα, διότι για να
μπορέσουμε να συγχωρέσουμε τα λάθη των άλλων ή ακόμη και τα δικά μας, υπάρχει
μία προϋπόθεση. Συγκεκριμένα, για να καταφέρουμε να βρούμε τη δύναμη της συγχώρεσης, θα πρέπει να έχουμε
διδαχθεί να συγχωρούμε. Σε αυτό το σημείο αξίζει να ειπωθεί ότι οι σημαντικοί
άλλοι αποτελούν για ένα παιδί το καλύτερο παράδειγμα. Κάθε φορά που οι γονείς
αποδέχονται τα λάθη τους, ζητούν συγνώμη και δίνουν δεύτερη ευκαιρία σε
ανθρώπους που με τα λάθη τους τούς πλήγωσαν, λειτουργούν ως πρότυπο για τα
παιδιά.
Κλείνοντας, δεν θα μπορούσαμε να παραλείψουμε την αναφορά
στη δύναμη που έχει η συλλογική προσπάθεια όλων μας να μάθουμε σε κάθε παιδί να
συγχωρεί. Κυρίως στις μέρες μας όπου η λεγόμενη «ανθρωποφαγία» μολύνει την κοινωνία
μας, είναι σημαντικό όλοι να θυμηθούμε ότι τα λάθη υπάρχουν για να συγχωρούνται!
Αθανασίου
Δέσποινα
Εκπαιδευτικός-
MSc Συμβουλευτικής
Ψυχολογίας
